Voor mij, mijn broers en zus was ze tante Ger.
Ze was geen familie en voor ons toch een tante!
Vooral mooie herinneringen aan de vakanties in Ouddorp, lang geleden.
Twee families, de familie Blonk en de familie Droog, op vakantie in Ouddorp.
Afgelopen dinsdag waren we met z’n vieren(Jan, Ed, Rob en ik) bij de afscheidsdienst van tante Ger.
Mooi om er bij te zijn en het werd zeer gewaardeerd!
Ja, toch altijd weer een soort reünie-gevoel….
De verwijzing(in het gedeelte van de kaart hieronder) naar het vijf-cent-weggetje heeft ook alles te maken met de vakanties in Ouddorp.
Bekend voor alle leden van beide families. Mooi!!
Rust zacht, tante Ger.
Mooi verwoord, Fred!
Mieke ontdekte eergisteren je artikel in je Blog, en speelde mij de link door.
Zeker, wat je schrijft, een soort reüniegevoel. Maar voor mij meer dan dat. Toen ik jullie zag binnenkomen, kneep de emotie m’n keel dicht. Ik besefte: die gasten hebben een paar uur in de auto gezeten. Sommigen wellicht vrij moeten nemen. (Hans kon niet, werd gezegd)
Te kort, jullie stralende aanwezigheid. Opeens was mijn jeugd weer waar het hoort, in Ouddorp. Te snel moest mijn jeugd weer terug naar Twente. Leven kan soms zo pijn doen. “It’ll end in tears” zeggen de engelsen.
Dank, mede namens mijn moeder en Mieke, voor jullie komst.
Theo.